Τα βήματα προόδου αφήνουν υποσχέσεις

26/11/2025

Γράφει ο Πέτρος Δριτσάκος

Κατά καιρούς και για μεγάλα χρονικά διαστήματα, για να είμαι ειλικρινής, η απαξίωση του Ελληνικού πρωταθλήματος είχε λογική και “τρεφόταν” ασταμάτητα με αφορμές και γεγονότα για να εκφράζεται ανοιχτά από τους φιλάθλους και να μην παρερμηνεύεται σαν απλή καθημερινή -και Ελληνική αν θέλετε- γκρίνια.

Όπως όμως δέχομαι και συχνά συμμετέχω στην αρνητική κριτική, θέλω να επισημαίνω και τα βήματα προόδου που προκύπτουν την τελευταία διετία στο Ελληνικό πρωτάθλημα αλλά και την εθνική μας ομάδα.

Η ανάγνωση είναι διπλή.

Κι αυτό γιατί αποδεχόμενος την βελτίωση και επισημαίνοντας την, δημιουργείται και μια υποχρέωση για περαιτέρω εξέλιξη. Τι αξία έχει αν από την ανυποληψία ξεφύγεις αλλά δε συνεχίζεις την ανέλιξη και “φλερτάρεις” ξανά με το πισωγύρισμα…

Αλίμονο, υπάρχουν τεράστια περιθώρια αλλά είμαστε ακόμα σε ένα ενδιάμεσο σημείο και όλος ο χώρος του ποδοσφαίρου οφείλει να “σπρώξει” κι άλλο, να συνεχίσει να λειτουργεί με μόνο μέλημα την αυτο-βελτίωση.

Αν το σχηματοποιούσα, θα ανέτρεχα στην ταχεία άνοδο της χώρας μας στην ειδική βαθμολογία της Ουέφα όπου πλησιάζουμε το τοπ-10. Θεωρώ πως έπεται συνέχεια κ βασικά σταθερότητα.

Το ποδόσφαιρο αγαπιέται στην Ελλάδα (αν και αμφιβάλλω αν αγαπιέται περισσότερο από τη νίκη…), δεν είναι λίγοι αυτοί που ασχολούνται σχεδόν καθημερινά με αυτό και έχει πολλά βήματα μπροστά να κάνει για να φτάσει σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο ποιότητας και αξιοπιστίας.

Τα Ευρωπαϊκά κύπελλα είναι ύψιστη προτεραιότητα

Αρκεί να δει κανείς την ικανοποίηση που παίρνουν οι φίλοι των ομάδων όταν παίζουν καλά και καταφέρνουν αποτελέσματα τα κλαμπ που μας εκπροσωπούν στην Ευρώπη.

Τολμώ να πω πως υπήρξαν περίοδοι που ομάδες μας -και οι οπαδοί τους μαζί- κρατούσαν σε δεύτερο πλάνο τις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις. Μια εντελώς ανόητη προσέγγιση που προέκυπτε πιθανόν από το γεγονός πως δεν υπήρχε πραγματική πίστη για διάκριση.

Είχαμε απλά αποδεχτεί πως τα ευρωπαϊκά κύπελλα δεν “είναι για τα δόντια μας”…

Το πρωτάθλημα έγινε πιο ανταγωνιστικό στο “ρετιρέ” με τέσσερις ομάδες να ερίζουν για τον τίτλο, σταθερά εδώ και τρία χρόνια. Ο Ολυμπιακός έδειξε το δρόμο με την κατάκτηση του Κόνφερενς Λιγκ. Καιρός ήταν να μας “ανοίξει η όρεξη”.

Το διήμερο είναι πολύ σημαντικό για τις ευρωπαϊκές μας περιπέτειες και φιλοδοξίες.

Η ΑΕΚ πορεύεται με τα αναγνωρισμένα προβλήματα της και τα καλά αποτελέσματα είναι το “φάρμακο”. Είχα επισημάνει από την αρχή της σεζόν πως ο Ζίνι μπορεί να αποτελέσει τον “παράγοντα Χ” για να λυθεί επιθετικά η ομάδα. Η ενεργή επιστροφή του (και στην ευρωπαϊκή λίστα άμεσα…) μπορεί να δώσει το διαφορετικό, το απρόβλεπτο και να βοηθήσει και τον Γιόβιτς.

Ο κόουτς Νίκολιτς είναι πάντα ευχαριστημένος με το 1-0, είναι το αγαπημένο του γιατί έτσι σχεδιάζει το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του. Θα έχει την Πέμπτη την ευκαιρία να τεστάρει το πλάνο απέναντι σε μια Ιταλική ομάδα ανάλογης λογικής που δεν αποτελεί φόβητρο, την Φιορεντίνα.

Η Ένωση έχει σούπερ-κομβικό ματς την Κυριακή με τον Παναθηναϊκό, αλλά ελπίζω να δει το αυριανό ματς ως μεμονομένη οντότητα κι όχι ως πρώτο σκέλος δύο σημαντικών αγώνων μέσα σε τέσσερις μέρες, εν ολίγοις περιμένω να τα δώσει όλα στη Φλωρεντία για το αποτέλεσμα.

Περιμένω να δω αν η ΑΕΚ ενισχυθεί τον Ιανουάριο εκεί που “πονάει”, στην άμυνα και στη θέση του αμυντικού χαφ. Και λατρεύω την όλη εξέλιξη με τον Πέτρο Μάνταλο, αποδέκτη κριτικής για πολύ καιρό (μην ξεχνιόμαστε…), που ώρες-ώρες κουβαλάει την ομάδα στις πλάτες του.

Μισώ την επιφανειακή κριτική προς ποιοτικούς παίκτες, άσχετα αν την καταλαβαίνω, παρόμοια είναι εδώ και καιρό η κατάσταση με τον Μπακασέτα στον Παναθηναϊκό, ανάλογη κριτική δεχόταν και ο Φορτούνης στον Ολυμπιακό…Πρόσφατα υπήρξαν ανάλογα σχόλια για τον Τάισον στον ΠΑΟΚ (είμαι σίγουρος πως αν ήταν Έλληνας θα ήταν πιο εκτεταμένα) κι αυτός ήδη έδωσε μια δικιά του απάντηση.

Στον Παναθηναϊκό είχαν να πανηγυρίσουν νίκη με 3-0 πολύ καιρό. Η πρόοδος είναι εμφανής, οι λόγοι πολλοί. Ο Ράφα Μπενίτεθ είναι βέβαια ο leader που καθοδηγεί πλέον ένα γκρούπ παικτών σχεδόν απαξιωμένο και σίγουρα υποτιμημένο μέχρι πρότινος.

Ο Ισπανός κόουτς πάει πρώτος στις προπονήσεις, πρωί-πρωί, δουλεύει όπως πάντα μεθοδικά και στο αγωνιστικό αλλά και στο ψυχολογικό κομμάτι. Έβγαλε από τη “ναφθαλίνη” τον Γιεντβάι (με τις γκολάρες του), επανέφερε ακόμα και τον παροπλισμένο Βιλένα, δείχνει να πείθει βασικούς παίκτες (όπως ο ακριβοπληρωμένος Τετέ) με τις κατ’ ιδίαν συναντήσεις του, ενώ ταυτόχρονα κοιτάει σταθερά προς την ομάδα νέων.

Έχει κινητοποιήσει το σύμπαν του Παναθηναϊκού, έχει σπείρει την ελπίδα εκ νέου.

Εννοείται πως και για το “τριφύλλι” θα κρίνει πολλά το ματς της Κυριακής απέναντι στην ΑΕΚ. Όμως για ένα κλαμπ με μεγάλη ευρωπαϊκή ιστορία δε νοείται η Ευρώπη να είναι “δευτεράτζα”, μια νίκη επί της Στούρμ Γκρατς θα βάλει κι άλλο νερό στον μύλο και θα κρατήσει τα πολύτιμα -και σπάνια τα τελευταία χρόνια- χαμόγελα στα πρόσωπα των φίλων της ομάδας.

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο, παρατεταμένη είναι η αλήθεια, έχει τραυματισμούς και απώλειες παικτών, έχει όμως μπροστά του και το μεταγραφικό παράθυρο του Ιανουαρίου που θα φέρει σίγουρα ενισχύσεις απαραίτητες στο ρόστερ.

Όλοι στην ομάδα είναι σε εγρήγορση μετά την άφιξη Ράφα, όλοι κρίνονται, όλοι είναι στην “πρίζα”. Άλλωστε ο εφησυχασμός δεν ταιριάζει καθόλου σε ομάδα που έχει στόχους. Κάκιστα συνήθισαν αλλιώς στον Παναθηναϊκό…

Ο ΠΑΟΚ κινείται με σταθερότητα εδώ και καιρό, στις “ράγες” Λουτσέσκου, με εμφανή στόχο να φτάσει πρώτος στο τέλος της διαδρομής και για τα 100 χρόνια της ομάδας.

Ο πρόεδρος είναι αποφασισμένος να προχωρήσει με το νέο γήπεδο, η ομάδα βρίσκει λύσεις σε όλα τα προβλήματα εδώ και ένα δίμηνο, έχει προσωπικότητα και πολλούς ποιοτικούς μεσο-επιθετικούς να τον οδηγούν από νίκη σε νίκη.

Σύντομα εντάσσεται στο ρόστερ και ο Ζαφείρης που είμαι σίγουρος πως θα αποτελέσει τοπ εργαλείο για τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Απομένει να δούμε αν ο ΠΑΟΚ κρατηθεί σε υψηλά στάνταρ γιατί ακόμα και μια αγωνιστική “κοιλιά” 2-3 εβδομάδων μπορεί να κάνει ζημιά στην προσπάθεια για την κούπα πρωταθλήματος.

Το προσεχές ματς εντός συνόρων είναι δύσκολο και για τον ΠΑΟΚ που φιλοξενείται στη Λιβαδειά από την εξαιρετική τοπική ομάδα την Κυριακή. Πρώτα όμως υποδέχεται την εμφανώς ντεφορμέ Μπραν και με νίκη “πατάει” οκτάδα στον όμιλο του Γιουρόπα.

Περιμένω να δω το σχέδιο του κόουτς που σίγουρα σκέφτεται ως “πακέτο” τα δύο προσεχή ματς μέσα σε τέσσερις ημέρες, αλλά η Ευρώπη πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι προτεραιότητα και όχι μόνο όταν ”βολεύει” το πρόγραμμα.

Είπαμε, αυτές τις νοοτροπίες να τις αφήσουμε πίσω, οριστικά…

Δεν παίζει για την απλή συμμετοχή ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ

Έχω τοποθετηθεί εδώ και πολύ καιρό στα “ματάκια” και δεν πιστεύω σε πρόκριση του Ολυμπιακού στα νοκ-άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ. Πρόκειται όμως για μια ιδιαίτερα λαμπερή διοργάνωση όπου στην ομάδα του Πειραιά θέλουν να μετέχουν κάθε χρόνο και να διακρίνονται.

Δεν έγιναν οι κινήσεις που έπρεπε το καλοκαίρι για να ενισχυθεί το ρόστερ με γνώμονα την συμμετοχή στη φάση ομίλων της διοργάνωσης.

Παρεμπιπτόντως, ο μέσος Μίγια που ήταν διακαής πόθος του Μεντιλίμπαρ (και αν με ρωτάτε, ναι, θα ήταν απόλυτα ταιριαστός στους ερυθρόλευκους) κάνει τρομερό πρωτάθλημα με τη Χετάφε, τον χειροκροτεί όλο το γήπεδο, είναι ηγετική φυσιογνωμία στην μέσαια γραμμή της Ισπανικής ομάδας και τον είδα σε ένα ακόμα σπουδαίο ματς απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης πριν λίγες μέρες. Κρίμα.

Πάμε όμως στο τι γίνεται τώρα, στην πραγματικότητα και όχι σε υποθέσεις. Έρχεται η Ρεάλ στο Καραϊσκάκη, φυσιολογικά ως μεγάλο φαβορί αλλά σε κρίσιμη καμπή μετά από μέτριες εμφανίσεις, αρνητικά αποτελέσματα και μπόλικο ρεπορτάζ για το τι συμβαίνει στα αποδυτήρια.

Ο Τσάμπι Αλόνσο δεν είναι άνθρωπος που θα “βάλει νερό στο κρασί του”, στόχος του να δημιουργήσει μια δικιά του Ρεάλ και ασφαλώς θα χρειαστεί χρόνος. Αν του δοθεί…

O Βινίσους δεν προτίθεται να ανανεώσει με το κλαμπ και έχει δημιουργήσει μεγάλο εσωτερικό πρόβλημα, υπάρχει κριτική για τα αποτελέσματα, τον τρόπο παιχνιδιού και τους νεωτερισμούς του νέου κόουτς (αντί Αντσελότι που είχε εντελώς διαφορετική προσέγγιση αλλά και αντιμετώπιση από οπαδούς και media) που δοκιμάζει ακόμα και σχήματα με τρία σέντερ μπακ, ενώ σκέφτεται και πως θα στήσει μια ομάδα που θα παίζει χωρίς κλασικό “φουνταριστό” φορ.

Η Ρεάλ είναι ευάλωτη από πολλές μεριές αυτήν την περίοδο, δεν έχει κερδίσει ποτέ στην Ελλάδα (σε επτά επισκέψεις!) και ο πρωταθλητής Ελλάδας μπορεί να παλέψει το ματς. Ακόμα και οι εντυπώσεις θα είναι κέρδος αυτή τη φορά.

Την έχει κερδίσει σε ματς αδιάφορο βαθμολογικά για τους ομίλους της διοργάνωσης, οι παλιοί θα θυμούνται και το 3-3 (με Τζιοβάνι και Ζάχοβιτς τότε μεταξύ άλλων και τον Κασίγιας να κάνει ντεμπούτο στη Ρεάλ, για τόσο παλιά μιλάμε…), αλλά και ένα 0-0 όταν δεν είχε δοθεί καθαρό πέναλτι στο Γιαννακόπουλο από τον γκολκίπερ Κανιθάρες.

Αφού “ακούμπησα” και στο εξω-αγωνιστικό, θα πρέπει να βάλω στην εξίσωση και την διοικητική σφοδρή κόντρα του προέδρου Πέρεθ και του κλαμπ με την UEFA αφού οι Μαδριλένοι είναι “μπροστάρηδες” στο αποσχιστικό μέτωπο που θέλει μια άλλη διοργάνωση αντί του Τσάμπιονς Λιγκ.

Διαιτητή πάντως όρισαν τον πολύπειρο Όλιβερ που την Ρεάλ πάντα την προσέχει. Ρωτήστε τον Μπουφόν και την Γιουβέντους για το προ επταετίας νοκ-άουτ ματς στο Μπερναμπέου και το σφύριγμα του Άγγλου ρεφ στο φινάλε.

Το μπάσκετ επιστρέφει

Κλασική ατάκα παλαιότερων χρόνων που νίκησε το χρόνο. Το μπάσκετ δεν έφυγε ποτέ και διανύει περίοδο βελτίωσης όπως και το ποδόσφαιρο στη χώρα.

Οι δύο μεγάλοι έχουν ομαδάρες με υψηλές φιλοδοξίες, μπάτζετ και στόχους και καλό θα ήταν να αφήσουν λίγο την μεταξύ τους κόντρα και την όλη τοξικότητα, γνωστά αυτά.

Η άνοδος της ΑΕΚ τα τελευταία τρία χρόνια (που δεν φαίνεται πάντως να έχει περαιτέρω συνέχεια) ήταν ένα πρώτο βήμα και να που τώρα μπαίνουν στο “κόλπο” και οι δύο μεγάλες ομάδες της Θεσσαλονίκης.

Άρης και ΠΑΟΚ έχουν λαμπρή ιστορία με επιτυχίες εντός και εκτός συνόρων, πολλούς φίλους που δε σταμάτησαν να στηρίζουν το τμήμα μπάσκετ σε δύσκολες εποχές και όλα δείχνουν πως ανεβαίνουν επίπεδο. Μαζί τους θα ανέβει σε μεγάλο βαθμό και συνολικά το επίπεδο του πρωταθλήματος, ενώ θα βοηθηθεί και η εθνική ομάδα που ήδη βρίσκεται σε καλό δρόμο. Νέες διοικήσεις με διάθεση και χρήματα που άμεσα συσπείρωσαν τους οπαδούς, φέρνουν καλούς προπονητές και ποιοτικούς παίκτες και θα δώσουν ώθηση σε ένα αγαπημένο μας σπορ.

Το μόνο που εύχομαι είναι να μην αποδεχτεί η νέα τάξη πραγμάτων σε ΠΑΟΚ και Άρη μια φωτοβολίδα, ένα σημείο των καιρών, μια προσπάθεια ημιτελής που θα διαρκέσει λίγο.

Ένα βήμα μπρος και μετά ένα βήμα πίσω δεν καθιστά πρόοδο.