Superleague: Ας κρατήσουν οι χοροί

12/11/2025

Γράφει ο Πέτρος Δριτσάκος

Πρόπερσι απολαύσαμε μια κούρσα πρωταθλήματος με τέσσερις διεκδικητές του τίτλου ως το φινάλε. Πέρυσι ήταν λιγότερο αμφίρροπη με τα πράγματα να ξεκαθαρίζουν στα πλέι-οφ.

Η νίκη του Παναθηναϊκού επί του ΠΑΟΚ κρατάει τους “πράσινους” σχετικά κοντά παρά τη διαφορά -άλλωστε είναι πολύ νωρίς να τους ξεγράψει κανείς εντελώς- και ταυτόχρονα έφερε πιο κοντά τους υπόλοιπους τρεις.

Ποιος δεν θα ήθελε και φέτος να πάμε τουλάχιστον ως τον Απρίλιο με ανοιχτά ενδεχόμενα όσον αφορά στην πρωτιά;

Οι οπαδοί των ομάδων θα μου πείτε. Μπορεί, αν και έχω την εντύπωση πως κι αυτοί θα ανεβάσουν αδρεναλίνη και θα πανηγυρίσουν περισσότερο την επίτευξη του μεγάλου στόχου αν έρθει προς το φινάλε κι όχι άνετα και από νωρίς…

Ο Παναθηναϊκός και ο κόουτς Ράφα έκαναν ακριβώς αυτό που έπρεπε για να αυξήσουν τις πιθανότητες νίκης -που ήταν το μοναδικό ζητούμενο θετικό αποτέλεσμα- απέναντι σε μια φορμαρισμένη και ανώτερη ομάδα.

Πήγαν ρεαλιστικά το ματς στο δυναμισμό και στο πάθος. Και θα πρέπει να τους πιστώσουμε πως έπαιζαν με απουσίες και σημαντικές ελλείψεις σε συγκεκριμένες θέσεις. Που καλύφθηκαν τελικά από παίκτες που δεν έπαιζαν ως τώρα όπως οι Πάντοβιτς και Γέντβαϊ και μάλιστα με ιδανικό τρόπο.

Ο ΠΑΟΚ αντιθέτως θεώρησε πως θα έχει το “πάνω χέρι” απλά λόγω της ανωτερότητας του, συμβαίνει συχνά αυτό σε ομάδες με σερί νικών. Μπήκε λίγο “μπλαζέ”, ξύπνησε στο δεύτερο ημίχρονο αλλά δεν κατάφερε να πάρει κάτι. Δεδομένα μπορεί να αντιπαραθέσει δύναμη η συγκεκριμένη ομάδα, αλλά το mindset με το οποίο αντιμετώπισαν το ματς οι παίκτες του Λουτσέσκου (αλλά και ο ίδιος…) τους έφερε σε δύσκολη θέση και δύο γκολ πίσω.

Σε όλα τα φετινά ντέρμπι ο ΠΑΟΚ είναι πολύ καλύτερος στο δεύτερο ημίχρονο -θυμηθείτε πως ήρθαν οι νίκες με Ολυμπιακό και ΑΕΚ- και ασφαλώς είναι ένα θέμα που θα πρέπει να εξεταστεί εντός της ομάδας.

Κατά τ’ άλλα και για το εγγύς μέλλον δεν άλλαξαν και τόσα πολλά. Δεν πίστεψαν ξαφνικά στον Παναθηναϊκό πως το ρόστερ είναι επαρκές και οι κινήσεις για τον Ιανουάριο αναμένονται με ενδιαφέρον.

Η ενσωμάτωση του Κοτσόλη στον μηχανισμό του κλαμπ είναι θετικό βήμα, ο πρώην τερματοφύλακας είναι ο βασικός υπεύθυνος για την επιτυχία της Κηφισιάς και θα βοηθήσει πολύ σε θέματα που δεν φαίνονται στους “απ’ έξω”. Μαθαίνω πως είναι πολύ πιθανό τελικά να ενσωματωθούν Τέτεη και Παντελίδης στο ρόστερ από τον Ιανουάριο.

Το γηπεδικό προχωράει και καθόλου δεν αποκλείω να υπάρξουν εξελίξεις και στο ιδιοκτησιακό της ομάδας. Χρειάζεται υπομονή, βαρέθηκα και να το γράφω. Αλλά είναι αλήθεια, ήδη βλέπω πως “γλυκαίνουν” οι σχέσεις των φίλων του Παναθηναϊκού με την ομάδα και αυτό θα είναι πραγματικά “βάλσαμο”.

Στον ΠΑΟΚ, είναι θετικό πως μπαίνουν σιγά σιγά κάποια νέα πρόσωπα, κάτι απαραίτητο στην απαιτητική σεζόν με συνεχόμενα ματς. Ειδικά στη μεσαία γραμμή, η ομάδα χρειάζεται βοήθεια και οι Μεϊτέ (δεν έχει χάσει ματς…) και Οζντόεφ ανάσες. Σύντομα θα προστεθεί ο Ζαφείρης, πολύ σημαντική προσθήκη, ενώ εξετάζεται η απόκτηση ενός φορ. Κι εδώ προχωράει και “ζυμώνεται” το θέμα του νέου γηπέδου.

Αυτό που θέλω πραγματικά να σταθώ είναι το κεφάλαιο “Κωνσταντέλιας”. Δεν το συνδέω καν με τον ΠΑΟΚ, είναι θέμα από μόνο του. Χειροκροτείται πλέον σε όλα τα γήπεδα, είναι πραγματική “ατραξιόν” αλλά και “μαγνήτης” για αυτούς που τους αρέσει το άθλημα ανεξάρτητα ομαδικής προτίμησης και για τα παιδιά που τώρα αρχίζουν να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο..

Αυτό σημαίνει, ψυχρά και χωρίς μισόλογα, πως ο Σιώπης πρέπει να σκέφτεται καλύτερα πριν κάνει ένα εντελώς αχρείαστο μαρκάρισμα κάτω από τη μεσαία γραμμή και σε επικίνδυνο σημείο του ποδιού. Aν δεχόμαστε και προσπερνάμε αυτό που έκανε ο φίλος και συμπαίκτης του στην εθνική (και διαπιστωμένα καλό παιδί), τι θα γίνει σε άλλη παρόμοια και χειρότερη ίσως (είναι και τυχερό ξέρετε ,πέρα από το επικίνδυνο δυνητικά μαρκάρισμα) περίπτωση…

Αυτό σημαίνει επίσης πως οι διαιτητές οφείλουν να έχουν στο μυαλό τους πως ο συγκεκριμένος παίκτης είναι asset για το πρωτάθλημα μας και την εθνική ομάδα. Κάτι που πρέπει να επικοινωνηθεί και στους ξένους διαιτητές που έρχονται.

Μεσιέ Λανουά, θα το κάνατε στην πατρίδα σας για τον Εμπαπέ ή τον Ζιντάν παλαιότερα,

Χερ Σλάγκερ, για κάποιο από τα αστέρια της Μπάγερν, σωστά;

Ο Κωνσταντέλιας χρήζει ειδικής μεταχείρισης από αντιπάλους και ρέφερι, δεν το συζητώ.  Επιπρόσθετα πολύ σπάνια διαμαρτύρεται, ποτέ δεν εμπλέκεται σε εντάσεις, δεν είναι πχ ο Βινίσιους της Ρεάλ.

Είναι κόσμημα, είναι βιτρίνα. Και τα προϊόντα της βιτρίνας έχουν σπέσιαλ μεταχείριση, εγώ δε θέλω να ξαναδώ άσχημα μαρκαρίσματα ούτε ανοχή σε αυτά από τους διαιτητές.

Θα μου πείτε, είναι δίκαιο να ξεχωρίζω έναν από πολλούς άλλους ποιοτικούς παίκτες στο πρωτάθλημά μας και να ζητάω μεγαλύτερη προσοχή από τους υπόλοιπους;

Ναι, γιατί είναι απλά ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής, με πολλά χρόνια ακόμα μπροστά του, θέλουμε να τον βλέπουμε υγιή και βιρτουόζο. Και η πρόληψη, πριν δούμε τα ίδια ή και χειρότερα, είναι η σωστή προσέγγιση, γι΄αυτό με βρίσκετε λίγο υπερβολικό και δεικτικό…

Να τον προστατεύσουμε λοιπόν σαν τα “ματάκια” μας που ευφραίνονται και λειτουργούν καλύτερα όταν έχει την μπάλα και “κάνει τα δικά” του…

Σε στέκια επαρχιώτικα (βρε)

Λεβαδειακός και Βόλος κλέβουν την παράσταση ως τώρα στο πρωτάθλημα με τις υψηλές τους πτήσεις και επιδόσεις. Μετά τη διακοπή μάλιστα παίζουν μεταξύ τους και αυτό είναι το ματς που θα περιμένω να δω σε 10 μέρες.

Δύο επαρχιακές ομάδες που με το δικό τους- διαφορετικό- τρόπο παίρνουν αποτελέσματα και φιγουράρουν ψηλά στη βαθμολογία. Έχω αναφερθεί πρόσφατα στο λεγόμενο “moneyball”, τον τρόπο δηλαδή δημιουργίας μιας καλής ομάδας με λιγοστά οικονομικά μέσα. Πολλοί το ενστερνίζονται πλέον (στο ευρύ φάσμα του ελληνικού αθλητισμού) και το ακολουθούν χωρίς αυτό να σημαίνει πως φέρνει και το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Θα σταθώ στον Λεβαδειακό που πραγματικά εντυπωσιάζει έχοντας και την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος.

Aρχικά τα καλά λόγια πάνε στη διοίκηση που, χωρίς τυμπανοκρουσίες,φωνές για τη διαιτησία και παρατράγουδα στις σχέσεις της-οικονομικές και μη- με το ανθρώπινο δυναμικό, δημιούργησε μεθοδικά την ομάδα. Μετά, δεν πρέπει να αμελήσουμε την προσφορά του Οφρυδόπουλου που ανέβασε πριν δύο χρόνια την ομάδα στην Superleague.

Στο σήμερα, ο κόουτς Παπαδόπουλος δίκαια παίρνει τα εύσημα. Έχτισε το ρόστερ με πολλή δουλειά, εξελίσσει και βελτιώνει τους ποδοσφαιριστές του και έφτασε να παρουσιάζει ένα σύνολο με επιθετικές αρετές σπάνιες για το μέγεθος του κλαμπ και το μπάτζετ.

Ως παίκτης αλλά και ως προπονητής αργότερα έχει πρωταγωνιστήσει αρνητικά σε πολλά περιστατικά αρχής γενομένης από ένα ματς το 1997 απέναντι στον Ολυμπιακό όταν η συμπεριφορά του τον άφησε 21 αγωνιστικές εκτός γηπέδων.

Τολμώ να πω πως έχει χαλάσει τις σχέσεις με πολύ κόσμο στο χώρο του ποδοσφαίρου. Σήμερα εμφανίζεται χαμηλών τόνων και σε συνδυασμό με την εξαιρετική δουλειά που κάνει, αποτελεί τελικά έμπρακτο παράδειγμα ενός ανθρώπου που αναγνώρισε πραγματικά τα κακώς κείμενα και φρόντισε να τα διορθώσει για την προσωπική του βελτίωση.

Πάμε στο αγωνιστικό κομμάτι. Θα ξεκινήσω από τους παλιούς και στυλοβάτες Λιάγκα και Βήχο, αμφότεροι στην ομάδα από το 2018 και σε ηλικία 26 ετών, πέρασαν δύσκολα χρόνια, πάλεψαν και αποτελούν βασικά “γρανάζια” με κομβική συνεισφορά.

Κοντά τους ο Τσάπρας, εντάχθηκε στο Λεβαδειακό το 2019, επίσης αμυντικός αλλά και με 4 ασίστ στο ενεργητικό του όντας πρώτος στον ειδικό αυτό πίνακα της Superleague!

Στα χαφ έχει τον Κύπριο διεθνή Κωστή, πρώτο στην κατηγορία σωστών μεταβιβάσεων (με 61, 47 έχει ο Κωνσταντέλιας…) και ψηλά στα κλεψίματα, εκεί που ξεχωρίζει ο δυναμικός Αλβανός Τσοκάι (δανεικός από τον Παναθηναϊκό) με 23, έξι λιγότερα από τον κορυφαίο στη συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία Μεϊτέ.

Μετά θα πρέπει να δούμε πως μεταφράζεται η επιθετική ικανότητα της ομάδας μέσω των παικτών. Ο Παλάσιος είναι γνώριμος μας και παίρνει μακράν τις περισσότερες προσπάθειες επιθετικά, έχει 26 σούτ (και 3 γκολ), τα περισσότερα από κάθε άλλον στο πρωτάθλημα, έχει όμως κι αυτός 4 ασίστ (μαζί με τον Τσάπρα και τον Τέτεη).

Όμως αυτοί που κάνουν την πραγματική διαφορά και υπέρβαση στο επιθετικό κομμάτι είναι οι Όζμπολτ και Πεντρόσο.

Ο Σλοβένος Όζμπολτ είναι από πέρυσι στην ομάδα, κάποτε θεωρείτο μεγάλο ταλέντο και πέρασε και από τη Ντόρτμουντ πριν 10 χρόνια. Μετράει 5 γκολ από 12 σούτ, ένα αξιοζήλευτο ρεκόρ, ακόμα καλύτερο από το ομαδικό στατιστικό του Λεβαδειακού που πετυχαίνει γκολ ανά πέντε τελικές προσπάθειες (μια ομαδική πρωτιά στο πρωτάθλημα, όπως και οι 16 συνολικά ασίστ παρεμπιπτόντως…).

Ακόμα πιο εντυπωσιακά είναι τα νούμερα για τον Πεντρόσο. Ο 33χρονος πλέον Αργεντίνος αποκτήθηκε πέρυσι από τη Λάρισα έχοντας πίσω του μακρά πορεία στην αφάνεια, σε μικρές ομάδες της Λατινικής Αμερικής και έχει φέτος 6 γκολ (πίσω μόνο από τον Ελ Καμπί στον πίνακα των σκόρερ) με μόλις οκτώ(!) προσπάθειες. Απίστευτο. Συχνά χρησιμοποιείται ως αλλαγή, αλλά προφανώς δεν χρειάζεται και πολύ χρόνο για να κάνει τη δουλειά του.

Αξίζει να τονιστεί, αν δεν το έχετε καταλάβει, πως οι ομάδες αυτού του βεληνεκούς δεν κάνουν ουσιαστικά μεταγραφές, παίκτες ελεύθερους και δανεικούς παίρνουν. Κανείς από τους φετινούς πρωταγωνιστές του Λεβαδειακού δεν κόστισε, πέρα από την προσωπική του αμοιβή που όλοι καταλαβαίνουμε πως δεν έχει καμία απολύτως σχέση με ό,τι παίρνουν παίκτες των μεγάλων ομάδων.

.

Εθνική Ελλάδος γειά σου

Η εθνική μας έχει ακόμα δύο ματς στα προκριματικά του Μουντιάλ, χωρίς βαθμολογικό διακύβευμα. Δεν μπορώ όμως να τονίσω αρκετά πόσο σημαντική θα είναι η πορεία της ομάδας μέχρι να μπεί στη μάχη των προκριματικών για το επόμενο Euro.

Θέλω να δω κόσμο και παλμό στην εξέδρα στο ματς με τη Σκωτία, να δω και να νιώσω στήριξη και πίστη παρά την αποτυχία. Το μέλλον μας ανήκει αλλά θα πρέπει να το διαχειριστούμε σωστά για να το καρπωθούμε. Μπορούμε να φτιάξουμε ακόμα καλύτερη ομάδα και να προκριθούμε σε μια μεγάλη διοργάνωση μετά από πολλά χρόνια.

Μαθαίνω πως εντός ομάδας, ο προπονητής και οι υπεύθυνοι συμμερίζονται τους προβληματισμούς μου όπως εξωτερικεύτηκαν σε προηγούμενα “ματάκια”.

Γίνεται συντονισμένη και στοχευμένη προσπάθεια, πέφτουν πολλές λύσεις και σκέψεις στο “τραπέζι” για να δυναμώσουμε στην καρδιά της μεσαίας γραμμής που είναι το αδύνατο σημείο μας. Εξετάζονται ακόμα και περιπτώσεις, άγνωστες στο ευρύ κοινό και εκτός των συνόρων μας.

Να μας έχει ο Θεός καλά…