Χαρμολύπη για τον Ολυμπιακό σε δεύτερο σερί ευρωπαϊκό ματς
05/11/2025
Γράφει ο Πέτρος Δριτσάκος
Tο εβδομαδιαίο μας ραντεβού στα “ματάκια” γράφεται πάντα Τρίτη (και είναι διαθέσιμο για εσάς την Τετάρτη) και συμπίπτει με το σημαντικό ματς Ολυμπιακού-Αϊντχόφεν για το Τσάμπιονς Λιγκ να είναι ό,τι πιό φρέσκο, όσο και οι εντυπώσεις μου από αυτό.
Αυτό που ο Ολυμπιακός έδειξε σε ένα ακόμα ματς στο υψηλό επίπεδο της διοργάνωσης είναι πως αξίζει να ανταγωνίζεται σε αυτό το “λέβελ” και αυτό δεν είναι λίγο. Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και σημαντικά σημεία, όπου το ρόστερ χρειάζεται ποιοτική ενίσχυση, αυτό νομίζω το παραδέχονται όλοι και έχει επισημανθεί και αναλυθεί επανειλημμένα και στα “ματάκια”.
Ο πρωταθλητής Ελλάδας ήταν ανταγωνιστικός και στη Βαρκελώνη παρά το μεγάλο σκορ, ήταν ακόμα καλύτερος με μια κατώτερη βέβαια της Μπαρτσελόνα ομάδα, δείχνει μια αγωνιστική συνέπεια με τον τρόπο παιχνιδιού του και την ταυτότητα του όπως την έχει διαμορφώσει ο προπονητής του. Δεν εμφανίζεται ανακόλουθος και ξέρεις πλέον πως θα κάνει το καλύτερο δυνατόν. Απομένει να δεις αν θα είναι αρκετό…
Παρά το λίγο φοβισμένο ξεκίνημα -ίσως και λόγω της βροχής που ξεκίνησε ακριβώς πριν το ματς-, ήταν εμφανώς ανώτερος της πρωταθλήτριας Ολλανδίας στο πρώτο ημίχρονο. Δύσκολο να βρεις ψεγάδι.
Tα γενικά στατιστικά είναι ενδεικτικά -μπορείτε να τα βρείτε εύκολα αν θέλετε-, εγώ θέλω να σταθώ επιμέρους στα 7 τάκλιν του Ποντένσε, στα 5 σούτ του Τσικίνιο, στη σπουδαία βραδιά που βρέθηκε ο Ζέλσον, στις άψογες τοποθετήσεις των Πιρόλα και Ρέτσου (και κάποιους σίγουρα αδικώ) στα σπουδαία αυτά 35 λεπτά (από το 10’ ως το 45’) σύγχρονου ποδοσφαίρου ταχυδύναμης που υποχρέωσαν την Αϊντχόφεν σε ρόλο κομπάρσου.
Ο Ολυμπιακός είχε επίσης διαβάσει πολύ καλά την φιλοξενούμενη του, από το μειονέκτημα του γκολκίπερ με την μπάλα στα πόδια μέχρι τα ανεβάσματα του επικίνδυνου στα στημένα Γκασιορόφσκι.
Το τονίζω γιατί ακούγεται έντονα πως ο Μεντιλίμπαρ δεν ασχολείται με την εκάστοτε αντίπαλο..
Οι Ολλανδοί βγήκαν από το comfort zone, δεν μπόρεσαν να βρουν καν ευκαιρίες παρότι πρόκειται για ομάδα που φτιάχνει πολλές φάσεις, σκοράρει κατά ριπάς τον τελευταίο καιρό και φιλοδώρησε την πρωταθλήτρια Ιταλίας Νάπολι με έξι γκολ!
Στο δεύτερο ημίχρονο άφησαν ακόμα και το build-up με το πρέσινγκ του Ολυμπιακού να συνεχίζεται, ο κόουτς Μπος άρχισε τις διπλές αλλαγές ανά δεκάλεπτο (57’ και 67’) και βελτίωση αγωνιστική δεν είδαν.
Πρόβλημα ήταν η αποχώρηση λόγω τραυματισμού του Γκαρθία (απουσία και του Έσε οι καλές λύσεις και δοκιμασμένες στην μεσαία γραμμή τελείωσαν, καλώς ή κακώς…) αλλά και η κούραση του Ροντινέι που έβλεπε την Αϊντχόφεν να έρχεται συνέχεια από την πλευρά του.
Αρχικά η είσοδος του Νασιμέντο (αντί Γκαρθία) έδωσε επιθετική ώθηση και τρεξίματα στον Ολυμπιακό που κυριάρχησε εκ νέου για ένα δεκάλεπτο, ενώ ήρθε ο Κοστίνια από τον πάγκο να καλύψει το πόστο χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στη συνέχεια στη δεξιά αμυντική πτέρυγα.
Υπήρχε κούραση μετά το 75’ και ήταν εμφανές, αλλαγές έγιναν αλλά η αλήθεια είναι πως δεν έδωσαν ό,τι χρειαζόταν, ειδικά ο Ταρέμι.
Το πραγματικό πρόβλημα του Ολυμπιακού που επηρέασε ουσιαστικά το ματς θα μπορούσε να “κρυφτεί” αν δεν δεχόταν την ισοφάριση στο τέλος. Έπρεπε απλά να μεταφράσει την ανωτερότητά του σε περισσότερα του ενός γκολ, είχε τις ευκαιρίες και τις προϋποθέσεις, έχει το ταλέντο να το κάνει και αυτό ήταν τελικά το σημείο-κλειδί.
Μια περαιτέρω ανάλυση δείχνει πως ο Ελ Κααμπί αναλώθηκε σε “βρώμικη” δουλειά και έδωσε μεγάλες και γενναίες μάχες αλλά ξόδεψε πολλές δυνάμεις και δεν βρέθηκε ως τελικός αποδέκτης των επιθέσεων ως συνήθως. Αυτό κόστισε.
Επιπρόσθετα, μπορεί να γίνει συζήτηση για τη φάση που οδηγεί στον καταλογισμό του φάουλ που θα φέρει το 1-1 και την απουσία κυνισμού που προσωπικά θεωρώ απαραίτητο. Συχνά σου δίνει τελικά και το επιθυμητό αποτέλεσμα που είναι η νίκη πρωτίστως και όχι οι εντυπώσεις.
Ο Ολυμπιακός έχει τις δυνατότητες να προηγηθεί δικαίως σε ένα τέτοιο παιχνίδι και εννοείται μετά από σκληρή δουλειά και μεγάλη προσπάθεια. Το να μην είσαι κυνικός όταν έρθει η ώρα, αδικεί όλη σου την προσπάθεια.
Είναι όμως τελικά η νοοτροπία της ομάδας και του προπονητή που φέρνει 4 παίκτες στην αντίπαλη περιοχή στις καθυστερήσεις για να κάνουν το 2-0, είναι το ρίσκο που παίρνεις. Αν το θες.
Και ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ είναι φτιαγμένος να το πάρει αυτό το ρίσκο, το προτιμάει αν θέλετε από το να “ταμπουρωθεί”, να κάνει καθυστερήσεις και να στήσει πούλμαν μπροστά από το τέρμα. Δεν είναι δουλεμένη η ομάδα να το κάνει, δεν είναι και ιδιαίτερα δοκιμασμένη στο πρωτάθλημα άλλωστε.
Στην Ευρώπη όμως πρέπει να το έχεις κι αυτό στις κρίσιμες στιγμές. Μεγάλο ατού να μπορείς να “κλειδώνεις” στο τέλος τα οριακά ματς , να τα “σβήνεις” και να γλιτώνεις τα δράματα. Να μην είσαι ευάλωτος και ατομικά σε ένα λάθος που σημαδεύει το ματς και μαζί καμιά φορά και έναν παίκτη της ομάδας, κάτι που αφορά στον γκολκίπερ Τζολάκη…
Βάσει εικόνας το τελικό αποτέλεσμα αδικεί την ελληνική ομάδα, το παραδέχτηκε και ο αντίπαλος κόουτς. Όχι, δεν είναι δίκαιο άθλημα το ποδόσφαιρο. Η τύχη μπορεί να παίξει κομβικό ρόλο και μάλλον γύρισε την “πλάτη” της στον Ολυμπιακό αυτή τη φορά.
Αλλά την τύχη την φτιάχνεις και μόνος σου, αν το σκορ δεν ήταν ρευστό, η τύχη δεν θα σου στερούσε τη νίκη…Ίσως αν η ομάδα είχε ισχυρότερο “οπλοστάσιο”, μεταφράστε στο ως περισσότερες ποιοτικές λύσεις, να ήταν διαφορετικό το αποτέλεσμα. Και χθες και γενικότερα.
Η επόμενη μέρα δεν είναι εύκολη. Στο Τσάμπιονς Λιγκ χρειάζεται σειρά υπερβάσεων για να συζητήσουμε για πρόκριση, το ζητούμενο θα είναι να σταθεί στο ύψος του ο Ολυμπιακός, όπως έχει κάνει ήδη σε μεγάλο βαθμό (κατά τη γνώμη μου, με εξαίρεση το ματς με την Πάφο που ήταν ειδικών συνθηκών).
Ο Ολυμπιακός κέρδισε χθες τον ουδέτερο θεατή με την εξαιρετική του εμφάνιση απέναντι σε μια τοπ ομάδα αλλά τους βαθμούς δεν τους πήρε. Μαθηματικά θα πρέπει να τους ψάξει απέναντι σε Ρεάλ, Λεβερκούζεν, Καϊράτ και Άγιαξ, λογικά τρείς νίκες χρειάζεται για να τον φέρνουν κοντά στην προνομιούχο 24άδα. Δεν θα είναι εύκολο αλλά οι χαμένοι εντός έδρας βαθμοί δεν αφήνουν περιθώρια πλέον.
Με επιμέρους κέρδη από το ματς και με το βλέμμα στην επόμενη μέρα και το εγγύς μέλλον, ο Ολυμπιακός είναι φτιαγμένος για πρωταθλητισμό εντός των τειχών και εκεί θα εστιάσει. Δε νομίζω πως η σεζόν του ως τώρα έχει κάτι ιδιαίτερα απρόβλεπτο και μη αναμενόμενο.
Αν θέλετε, όχι, ο Ολυμπιακός δεν έκανε ότι χρειαζόταν το καλοκαίρι για να γίνει καλύτερος και πραγματικά σοβαρός “παίκτης” σε μια τέτοια διοργάνωση. Έκανε τα λιγότερα δυνατά για να είναι και φέτος φαβορί για την κούπα του εγχώριου πρωταθλητή και αυτόν τον στόχο μπορεί κάλλιστα να τον πετύχει όπως και πέρυσι.
Αλλά το να βελτιωθεί και να φτιάξει μια ομάδα για το “πάνω ράφι” σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν το έκανε. Επί της ουσίας λοιπόν η χρονιά του ως τώρα είναι νορμάλ.
Καλές οι απαιτήσεις, ακόμα καλύτερες οι φιλοδοξίες, αλλά θα πρέπει να είναι και ρεαλιστικές.
Το σίγουρο θετικό για τις ομάδες μας στην Ευρώπη
Η ποδοσφαιρική σεζόν πλέον πορεύεται 9 μήνες χωρίς ανάσα, το καλεντάρι είναι γεμάτο, το ένα ματς διαδέχεται το άλλο σε χρονικό διάστημα λίγων ημερών.
Οι εκπρόσωποι μας στα ευρωπαϊκά κύπελλα μέχρι τα μέσα της σεζόν παίζουν τις περισσότερες εβδομάδες το Σαββατοκύριακο και μετά μεσοβδόμαδα, συνολικά δηλαδή παίζουν τρία ματς σε μια εβδομάδα.
Η Ευρώπη είναι μεγάλη ανάσα, ανάμεσα σε δύο αγωνιστικές Σούπερλιγκ. Άλλοι ταξιδεύουν και αυτό προσφέρει ενός τύπου διαφυγή, άλλοι παίζουν με τον κόσμο τους εντός έδρας παιχνίδια με ιδιαίτερη λάμψη. Δημιουργείται ένα όμορφο κλίμα εντός των ομάδων πριν από ευρωπαϊκά ματς, καμιά φορά και μετά…
ΑΕΚ και ΠΑΟΚ μπαίνουν ως φαβορί την Πέμπτη με τον πρωτοπόρο στο πρωτάθλημα να έχει πιο δύσκολο έργο, απέναντι στην υπολογίσιμη Γιούνγκ Μπόις.
Μια νίκη θα κρατήσει τον ΠΑΟΚ σε υψηλό φρόνημα και μάξιμουμ ψυχολογία ενόψει και του σημαντικού ματς πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό. Αλλά και σε διαφορετική εξέλιξη, δεν θα υπάρξει ο παραμικρός κλυδωνισμός στην ομάδα του Λουτσέσκου που πάει “τραίνο” εδώ και ένα μήνα.
Ο Παναθηναϊκός πάει στη Σουηδία και κανείς δεν περιμένει θετικό αποτέλεσμα και καλύτερα αν με ρωτάτε… Η αποστολή της ομάδας θα νιώσει καλύτερα φεύγοντας από τα σύνορα μετά και την αποτυχία στο ματς με τον Βόλο και πριν το χωρίς αύριο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ την Κυριακή.
Είναι αναμφίβολα μια δύσκολη περίοδος και το ταξίδι μόνο καλό θα κάνει. Αν έρθει και αποτέλεσμα, ακόμα καλύτερα…
Η ΑΕΚ είναι προφανώς ευάλωτη ψυχολογικά και το ματς της Πέμπτης μπορεί να τη βάλει σε εντελώς στραβό δρόμο αν δεν το πάρει. Όμως λογικά κερδίζει και μπορεί και με σκορ τη Σάμροκ και μετά αντιμετωπίζει τον προβληματικό ΟΦΗ, οπότε έχει μια καλή ευκαιρία να χτίσει ένα μικρό σερί.
Ευχή λοιπόν και όχι κατάρα (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) τα ευρωπαϊκά ματς των ομάδων μας αυτή την εβδομάδα.
Ποδόσφαιρο με τα χέρια η νέα μόδα
Με αυτόν τον τίτλο σας ήρθαν σίγουρα στο μυαλό οι άπειρες φάσεις που έχουμε δει ως τώρα στη σεζόν, εντός και εκτός συνόρων, με χέρια εντός περιοχής και την διαιτητική, ενίοτε VARίσια, απόφαση να ακολουθεί, συνήθως εν μέσω αμφισβήτησης.
Παρότι είναι θέμα-”αγκάθι”- και θα πρέπει άμεσα να γίνουν πιο σαφείς οι κανονισμοί γιατί σίγουρα υπάρχει “γκρίζα ζώνη”-, όχι, δεν εννοώ αυτό.
Αρχικά θα παρατηρείτε και εσείς πως όλο και περισσότερες ομάδες ξεκινούν την επίθεση με τον γκολκίπερ και μάλιστα με μακρινή μπαλιά προς τους επιθετικούς, το κάνει συχνά και ο Τζολάκης στον Ολυμπιακό. Σπάνια βέβαια αυτό γίνεται με τα χέρια αλλά χρήζει ανάλυσης. Είναι ενδεικτικό πως στην περσινή Πρέμιερ Λιγκ σημειώθηκαν 9 γκολ από ασίστ τερματοφύλακα (αριθμός ρεκόρ, 4 ασίστ ο Έντερσον στην Μάντσεστερ Σίτι).
Από φέτος παρατηρείται μεγάλη έξαρση στην προσπάθεια δημιουργίας ευκαιριών και μέσω των πλαγίων άουτ. Εδώ και χρόνια πολλές ομάδες στην Αγγλία έχουν ειδικό προπονητή για τα πλάγια (τα αράουτ που λέγαμε παλιά…), συνήθως προερχόμενο από το άθλημα του ράγκμπι.
Πέρυσι στην Πρέμιερ Λιγκ είχαμε 20 γκολ που προήλθαν από πλάγιο, φέτος έχουμε ήδη εννέα. Και δεν είναι μόνο η Αγγλία, όπου το λεγόμενο long ball είναι παράδοση. Στην Ισπανία φέτος έχουμε 6 γκολ από πλάγιο άουτ, στην Γερμανία επτά και στην Ιταλία πέντε.
Είναι χαρακτηριστικό πως η στατιστική μετράει περίπου 4 ευκαιρίες ανά ματς στην Πρέμιερ Λιγκ προερχόμενες από πλάγιο στη φετινή σεζόν ως τώρα. Η Μπρέντφορντ είναι αυτή που το χρησιμοποιεί περισσότερο, η Άρσεναλ (με ειδικό κόουτς βέβαια) είναι η πιο αποδοτική ενώ Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι και Τσέλσι είναι οι μοναδικές που δεν υπολογίζουν εκεί για δημιουργία ευκαιριών στην αντίπαλη περιοχή.
Πριν λίγα χρόνια ήταν σχεδόν ντροπή να κάνεις κάτι τέτοιο, αλλά άμα φέρνει αποτέλεσμα ποιος θα ντραπεί…
Επιπρόσθετα, αυτό το “μελέ” με το δυνατό πλάγιο, το “μικρό κόρνερ”, φέρνει πολύ κόσμο σε μικρό χώρο και δεν θέλει πολύ να βρεί η μπάλα σε χέρι και να έχουμε πέναλτι. Είδατε, θέλοντας και μη, επέστρεψα στο ξεκίνημα του συλλογισμού μου παρότι δεν ήταν το θέμα μου.
Και έχουμε και τον Βενγκέρνα προτείνει να παίζονται τα πλάγια με το πόδι, εκεί να δείτε “γιόμα” κάθε τόσο και λιγάκι…
