Φάκελος Ολυμπιακός: Ο λάθος σχεδιασμός και ο κίνδυνος για τον κόουτς Μπαρτζώκα

18/12/2025

Γράφει ο Δημήτρης Καναβαράκης

Το καμπανάκι είχε χτυπήσει εδώ και καιρό, για την ακρίβεια από τον αγώνα του Οκτωβρίου με τη Μακάμπι στο Βελιγράδι. Ο Ολυμπιακός είχε αποτύχει στη Μαδρίτη για τη δεύτερη αγωνιστική (με επί μέρους σκορ 25-8 στην τελευταία περίοδο) και προερχόταν από την εντός έδρας ήττα με την Εφές.

Ο κλασικός Ολυμπιακός θα είχε βγάλει αντίδραση, καθαρίζοντας διαδικαστικά μια τόσο soft ομάδα όπως ήταν η Μακάμπι εκείνο τον καιρό. Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν όμως «ναυάγιο» αμυντικά για περίπου 37’ και χρειάστηκε να κάνουν απίθανη ανατροπή από το -11 (93-82) στα τελευταία 3:20’’, νικώντας τελικά με 95-94.

Ακολούθησαν τέσσερις νίκες στα πέντε επόμενα παιχνίδια, αλλά και η δεύτερη ήττα στο «ΣΕΦ», το 87-92 κόντρα στη Μονακό. Το μοναδικό διπλό σε αυτή την πεντάδα αγώνων ήταν το 96-71 επί της Μπάγερν. Ένα από τα μόλις τρία πραγματικά καλά παιχνίδια που έχουν κάνει φέτος οι πρωταθλητές Ελλάδας στη Euroleague (με Ντουμπάι και Ζαλγκίρις τα άλλα δυο). Αν συνυπολογιστεί και η Basket League, το τέταρτο είναι το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Από το ματς με τη Ζαλγκίρις και τον σοκαριστικό τραυματισμό του Κίναν Έβανς, ο Ολυμπιακός κυριολεκτικά παραπαίει. Ήττα από τη «μισή» Αρμάνι και μετά την παρένθεση στο εντός έδρας ματς με την Παρί (98-86), το σερί των τριών εμφατικών αποτυχιών.

➡️ Στο Βελιγράδι, με τον Αστέρα, κατέρρευσε στην τέταρτη περίοδο (32-15).

➡️ Στη Βαρκελώνη ηττήθηκε με -13, έχοντας παραδοθεί στην τρίτη περίοδο (30-17).

➡️ Και στο ΣΕΦ με τη Βαλένθια ήταν μπροστά με +13 στο 28’ (71-58), με το επί μέρους σκορ να διαμορφώνεται έκτοτε σε 21-41!

Ξένος προς το DNA του

Δεν είναι τόσο το ρεκόρ (8-7) και η 11η θέση στην κατάταξη που προκαλεί τον (πιο) έντονο προβληματισμό. Είναι ότι ο φετινός Ολυμπιακός μοιάζει να έχει απεμπολήσει το DNA του, το αμυντικό και μαχητικό φίλτρο χάρη στα οποία αναρριχήθηκε στην κορυφογραμμή της Euroleague. «Σεσημασμένος» για τη refuse to lose νοοτροπία του και το μέταλλο του, εξελίχθηκε με τα χρόνια μία από τις πιο άβολες ομάδες για να αντιμετωπίσεις.

«Το πρόβλημα με τον Ολυμπιακό είναι ότι πρέπει μέσα στο ίδιο ματς να τον νικήσεις δύο φορές», είχε περιγράψει κάποτε με γλαφυρότητα το χαρακτήρα των «ερυθρόλευκων» ο Πάπλο Λάσο και την ικανότητά τους να διατηρούν την αυτοκυριαρχία τους στις κακοτοπιές.

Αυτός ο χαρακτήρας λάμπει φέτος διά της απουσίας του. Ο Ολυμπιακός φαίνεται να έχει χάσει τελείως τον προσανατολισμό του. Τις αρχές, τις καταβολές και τις σταθερές του. Μοιάζει με ψέμα ότι η ομάδα που άκουγε και στο όνομα… «ψυχοβγάλτης» έχει δεχτεί 91+98+99 πόντους στα τρία τελευταία παιχνίδια της. Όχι ότι είχε πάει καλά στα δύο προηγούμενα, 88 και 86 ήταν το παθητικό.

Αν εξαιρεθεί το άνετο πέρασμα από το Μόναχο με την ελλιπή τότε Μπάγερν, δέχεται 91,6 πόντους στα εκτός έδρας ματς!

Στο ματς με τη Βαλένθια, το κοινό άρχισε να αποχωρεί από το γήπεδο δυο λεπτά πριν από το τέλος, ενώ για πρώτη φορά φέτος ακούστηκαν αποδοκιμασίες.

Με εξαίρεση ένα διάστημα στις αρχές του 2021, οπότε είχε υποστεί 7 σερί ήττες στην Ευρωλίγκα (με πιο χαρακτηριστική το 77-88 στο ΣΕΦ από τον Παναθηναϊκό), η ομάδα βιώνει την πιο δύσκολη περίοδο κατά τη δεύτερη θητεία του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Βεβαίως, τότε ήταν άλλο το μπάτζετ, άλλες οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες. Τώρα;

Την τελευταία διετία ο Ολυμπιακός έχει φτιαχτεί θεωρητικά για να κατακτήσει την Ευρωλίγκα. Με πολύ μεγάλα έξοδα και – υποτίθεται – know how πολλών ετών ξεκίνησε και πέρσι και φέτος ως φαβορί για την κούπα στα χαρτιά (μαζί με τον Παναθηναϊκό).

Βαρόμετρο η εικόνα της ομάδας στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ

Πόσο όμως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αυτή η αξιολόγηση – απεικόνιση; Μοιάζει με προϊόν χειραγώγησης των μπουκ και… φαντασίας των Ελλήνων φιλάθλων η τιμή που (εξακολουθεί να) έχει ο Ολυμπιακός για να κατακτήσει την Ευρωλίγκα (3,50-4,00)!

Μια ομάδα που πληρώνει τώρα το λάθος σχεδιασμό του καλοκαιριού και για την οποία η θέση του προπονητή μοιάζει πια επισφαλής. Ναι, η κουβέντα μπορεί να παραμένει taboo σε μπασκετικές εκπομπές και αρθρογραφία, αλλά, αλήθεια, είναι τόσο μακρινό το ενδεχόμενο «διαζυγίου» με τον Γιώργο Μπαρτζώκα;

Μετά το ματς με τη Βιλερμπάν, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν τρία κολλητά εκτός, με Βίρτους Μπολόνια, Παναθηναϊκό και Φενερμπαχτσέ. Αν το ρεκόρ γυρίσει σε αρνητικό, οι εξελίξεις φαντάζουν απρόβλεπτες. Το βέβαιο είναι ότι αυτή τη στιγμή η πνευματική, ψυχολογική και βαθμολογική πίεση που υπάρχει στην ομάδα είναι τεράστια και το ντέρμπι με τους «πράσινους» ίσως αποτελέσει βαρόμετρο.

Είναι άλλο να πέσεις μαχόμενος και άλλο να παραδοθείς άνευ όρων από κάποιο σημείο του αγώνα κι έπειτα, όπως συνέβη στους τρεις τελευταίους. Κόντρα στον Παναθηναϊκό, μια ανάλογη κατάσταση μπορεί να αποβεί δυσβάσταχτη για διοίκηση, κόσμο. Πιθανόν και για τον ίδιο τον κόουτς…

Ξαναλέμε, το ρεκόρ (8-7) και η 11η θέση δεν είναι καταστροφή. Πρόπερσι ο Ολυμπιακός είχε 7-8 μετά από 15 αγώνες και τελικά έχασε μόνο για μία νίκη την τετράδα, τερματίζοντας στο 22-12. Ως πέμπτος απέκλεισε με μειονέκτημα έδρας την Μπαρτσελόνα και πήγε στο Final Four. Ωστόσο η εικόνα του από την αρχή της σεζόν ήταν μιας συμπαγούς ομάδας (με πολύ μικρότερο μπάτζετ παρεμπιπτόντως) που θα δώσει τη μάχη της μέχρι τέλους.

Ποια είναι όμως τα λάθη στο φετινό σχεδιασμό και τι έχει πάει τόσο στραβά κατά τη διάρκεια της σεζόν ώστε να εμφανίζει το «πρωτοδεύτερο» φαβορί για το τρόπαιο αυτή την εικόνα;

Περιφέρεια

Ο Ολυμπιακός στήριξε σε απόλυτο βαθμό την εύρυθμη λειτουργία της περιφερειακής γραμμής του (άρα και της ομάδας) σε έναν παίκτη που είχε να παίξει 1,5 χρόνο. Το παράτολμο ποντάρισμα στον εύθραυστο (αλλά και τόσο καιρό αδρανή) Κίναν Έβανς, σε συνδυασμό με την παραμονή του Σέιμπεν Λι, που είχε δείξει από πέρσι ότι είναι (έξτρα) ρίσκο να πιάνει θέση στο ρόστερ, θυμίζει προγραμματισμό του τύπου «πάμε και όπου βγει».

Μετά τις αποχωρήσεις των Ουίλιαμς-Γκος και Βιλντόσα, οι ερυθρόλευκοι θα έπρεπε να είχαν αποκτήσει έναν πλέι-μέικερ με αξιόπιστο, μακρινό σουτ και κάθετο παιχνίδι. Έστω, να το κάνουν (ετεροχρονισμένα) μετά τον πρώτο τραυματισμό του Έβανς. Αντ’ αυτού πήραν έναν γκαρντ με τα χαρακτηριστικά του Τόμας Ουόκαπ, τον Φρανκ Νιλικίνα, συμπληρώνοντας μια τριάδα πλέι-μέικερ χωρίς σουτ!

Ουόκαπ, Νιλικίνα και Λι αντιμετωπίζουν το απόλυτο… σνομπάρισμα από τις αντίπαλες άμυνες (διαρκώς under προσέγγιση) και αυτό φυσικά δυσχεραίνει το άνοιγμα του γηπέδου, την κυκλοφορία της μπάλας και την τροφοδοσία των ψηλών.

Δεν έχει ακόμα εξηγηθεί για ποιον λόγο προτιμήθηκε ένας παίκτης χωρίς επιθετικό ταλέντο από έναν «άσο» που να διαθέτει την προσωπική φάση και να μπορεί να παίξει pick & roll. Ακόμα και αν ο Έβανς επέστρεφε υγιής, γιατί είναι προτιμότερο να έχεις… δύο Ουόκαπ απ’ ότι δύο Έβανς στο ρόστερ; Το μοντέλο του μπάσκετ που αντιπροσωπεύει ο Τεξανός έχει στηριχθεί υπερβολικά από την τεχνική ηγεσία. Βρισκόμαστε στο 2025, όπου και τα «5αρια» νιώθουν πια την πίεση να διαθέτουν σουτ.

Άμυνα

Δεν πρέπει να έχει εμφανιστεί ξανά ένας τόσο ευάλωτος αμυντικά Ολυμπιακός σε συνεχόμενα παιχνίδια. Η συνύπαρξη στην πεντάδα κάποιων από τους παίκτες χωρίς ανεπτυγμένο αμυντικό φίλτρο (Βεζένκοφ, Φουρνιέ, Ντόρσεϊ, Πίτερς) ρίχνει τα επίπεδα αποτελεσματικότητας, ενώ η απουσία του Μουσταφά Φαλ, που σκέπαζε το καλάθι, βγάζει μάτι στην άμυνα.

Επίσης η ομάδα στερείται ένα αθλητικό «4αρι», πρέπει μονίμως να έχει στο παρκέ έναν εκ των Βεζένκοφ ή Πίτερς, που «σημαδεύονται» στις αλλαγές. Πέραν αυτών όμως, παρατηρείται και μια παράδοξη – για Ολυμπιακό – έλλειψη χημείας και συντονισμού στο αμυντικό κομμάτι.

Αργός στις περιστροφές και στο διάβασμα των προθέσεων της αντίπαλης επίθεσης, εξαιρετικά τρωτός στην αδύνατη πλευρά. Να τίθεται πλέον και θέμα έλλειψης διάθεσης των παικτών, στο βαθμό που δεν τους εμπνέει πια τόσο ο προπονητής;

Φουρνιέ

Δεν λέει με τίποτα να γυρίσει το διακόπτη και παραμένει πολύ μακριά από τα περσινά στάνταρ απόδοσης. Βασικά είναι ζημιογόνος, με 41,2% στο δίποντο και 29% στο τρίποντο, ενώ έχει 2,3 ασίστ για 1,8 λάθη. Με τη Βαλένθια σούταρε 1/9 τρίποντα, έχοντας 0/3 στο τελευταίο δίλεπτο, όλα ελεύθερα (το ένα μάλιστα ήταν airball).

Το λες και ανεξήγητο, καθώς δεν είχε κάποιο σοβαρό τραυματισμό και ήταν παρών στα 9/10 τελευταία ματς. Η αλήθεια είναι ότι αν ο Γάλλος πατήσει το κουμπί της επανεκκίνησης και ο νεοφερμένος Μόντε Μόρις καταφέρει να βάλει στη θέση τους τα κομμάτια του παζλ, τα περιθώρια βελτίωσης του Ολυμπιακού είναι πολύ μεγάλα. Το θέμα είναι όμως ότι πλέον δεν υπάρχει χρόνος και ό,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει γρήγορα.