Ολυμπιακός στη Βαρκελώνη: Ψεύτικο και βαρύ 6–1

22/10/2025

Γράφει ο Πέτρος Δριτσάκος

Το εβδομαδιαίο ραντεβού μας κάθε Τετάρτη με βρίσκει αυτή την εβδομάδα αμέσως μετά το Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακός να εξωτερικεύω αυτό που “είδαν τα ματάκια” μου…

Είναι από αυτές τις περιπτώσεις όπου ένας ρέφερι κλέβει την παράσταση σε παιχνίδι ανάμεσα σε δύο ομάδες που θέλουν να παίξουν επιθετικό ποδόσφαιρο χωρίς πολλές σκοπιμότητες.

Ένα όμορφο ματς επισκιάστηκε από λανθασμένες διαιτητικές αποφάσεις. Θα άλλαζε το τελικό αποτέλεσμα; Μπορεί, πιθανότατα όχι, το πιο πιθανό είναι να έληγε 3-1, 4-1, 3-2, ποιος ξέρει…

Ο Ελβετο-Γερμανός Σνίντερ πήρε δύο κομβικές αποφάσεις που δεν άφησαν την μια ομάδα να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητές της, μαζί και η ομάδα του VAR στη δεύτερη περίπτωση. Χάλασε το ματς ο ρέφερι, κρίμα, το έβλεπε όλος ο πλανήτης αφού διεξαγόταν και νωρίς.

Ασχολούμαι πολλά χρόνια με την ευρωπαϊκή διαιτησία και δεν έχω δει ποτέ τόσα σχόλια για ένα τέτοιο ματς, τύπου Δαυίδ-Γολιάθ και σε φάση ομίλων, στο καλύτερο blog που υπάρχει στο διαδίκτυο και επισκέπτομαι σχεδόν καθημερινά.

Τον Σνίντερ τον ξέρω ως έναν διαλλακτικό ρέφερι, χαμηλών τόνων, που δεν βγάζει κάρτες καθόλου εύκολα. Τι έπαθε δε ξέρω, αλλά όλες οι κάρτες του ήταν λανθασμένες ή υπερβολικές (εκτός του Γκαρθία που την είχε εξάλλου σίγουρη από συνήθεια…) και μετά την αποβολή του Έσε άρχισε να τρεκλίζει στο γήπεδο και μετά δίστασε να πάρει οποιαδήποτε απόφαση στη φάση του Ράσφορντ.

Εκεί παρενέβη το VAR για τον καταλογισμό ενός πέναλτι της σύγχρονης εποχής VAR που προσωπικά θεωρώ ανύπαρκτο.

O Ιταλός αρχιδιαιτητής της Ουέφα Ροζέτι ήταν στα επίσημα του Μονζουίκ και δεν θα έμεινε ιδιαίτερα ικανοποιημένος, κάποια φρέσκα- αυτή τη στιγμή- ρεπορτάζ μάλιστα λένε πως κατέβηκε στα αποδυτήρια να τα “ψάλλει” στον διαιτητή μετά το ματς.

Ο Ροζέτι είχε μάλιστα ορίσει τον εαυτό του παρατηρητή της Ουέφα στο ματς (και θα πρέπει τώρα να τον βαθμολογήσει) και δε νομίζω να είναι ξανά ο συγκεκριμένος ανεπαρκής ρεφ στις επιλογές για τη συγκεκριμένη διοργάνωση…

Δεν σας κρύβω πως μισώ αυτό που κάνω στις πρώτες γραμμές αυτού του πονήματος. Το σπορ εξελίσσεται και γίνεται πιο δίκαιο όσο βοηθάει και η τεχνολογία σε αυτή την κατεύθυνση. Δεν μου αρέσει καθόλου όταν ένας ρέφερι γίνεται αρνητικός πρωταγωνιστής, είναι το χειρότερό μου.

Αλλά η ζωή προχωράει και εμείς μαζί της οπότε δεν θα επεκταθώ περαιτέρω.

Το αγωνιστικό κομμάτι περνάει δυστυχώς σε δεύτερη μοίρα παρότι δεν υπάρχουν και λίγα σημεία που θα ήθελα να σταθώ.

Αρχικά χρειάζεται μια αναφορά στην ενδεκάδα και το αγωνιστικό πλάνο του Μεντιλίμπαρ. Δεν άλλαξε τίποτα, ούτε πρόσωπα, ούτε σχήματα, ούτε τακτική.

Η σκέψη του ήταν “Δον-κιχωτική” αλλά πως αλλιώς θα πάρεις αποτέλεσμα εκεί από την Μπαρτσελόνα; Πολλές προσπάθησαν με “ταμπούρι”, ελάχιστες πήραν κάτι.

Ο Ολυμπιακός μπήκε να πιέσει και έκανε φάση στο πρώτο λεπτό αλλά όταν η Μπαρτσελόνα έσπαγε το πρέσινγκ ψηλά έφτανε πανεύκολα στην περιοχή του. Ο Φερμίν, που θα είναι για χρόνια ο επιτελικός μέσος της εθνικής Ισπανίας, άνοιξε το σκορ, έβαλε συνολικά τρία γκολ και πηρε την μπάλα σπίτι του στο τέλος.

Ασφαλώς ήταν πλήγμα ο τραυματισμός του Τσικίνιο στο 30ο λεπτό και με το 2-0 στην πλάτη μετά το πρώτο ημίχρονο, ο πρωταθλητής Ελλάδας είχε βουνό μπροστά του. Μπήκε όμως πάλι θαρραλέα, η Μπάρτσα αντιθέτως βγήκε χαλαρή για το δεύτερο μέρος και έγινε γρήγορα το 2-1.

Η αποβολή του Έσε και το δήθεν πέναλτι στον Ράσφορντ καθόρισαν και τελείωσαν το ματς. Ο Ολυμπιακός έχασε παντελώς οποιαδήποτε επαφή με την άβολη πραγματικότητα και πάλι καλά που το κοντέρ σταμάτησε στο 6 με το ένα γκολ να διαδέχεται το άλλο σε ένα εφιαλτικό δεκάλεπτο.

Με αίσθημα αδικίας γυρίζει στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός αλλά αυτό δε σημαίνει πως τα διεγνωσμένα αγωνιστικά του προβλήματα μπορούν και να κρυφτούν “κάτω από το χαλί”.

Το γεγονός πως όταν ο Τσικίνιο τραυματίζεται, μπαίνει ο Νασιμέντο, ένα άγουρο παιδί που έπαιζε στη Β’ Πορτογαλίας λέει πολλά.

Η ένδεια λύσεων στην αμυντική γραμμή είναι δεδομένη, είτε μιλάμε για τα άκρα, είτε για το κέντρο της άμυνας. Το ξεγύμνωμα όποιας αμυντικής λειτουργίας στο Μονζουίκ μετά την αποβολή και το πέναλτι ασφαλώς προβληματίζει, όπως και η φόρμα του γκολκίπερ Τζολάκη.

Κι αυτό γιατί και οι εντυπώσεις μετράνε -ειδικά σε ψυχολογικό επίπεδο- και η εικόνα “σήψης” σε εκείνο το χρονικό σημείο σε ένα τέτοιο ματς είναι ανεπίτρεπτη.

Όσο για τον Μεντιλίμπαρ, κανείς δεν είναι τέλειος. Μόνο ανακόλουθο πάντως δεν τον λες, οι αποφάσεις του δείχνουν πως θα “ζήσει ή θα πεθάνει” ποδοσφαιρικά με τον δικό του και μόνο τρόπο.

Αυτά που έχει πετύχει ήδη στους “ερυθρόλευκους” του δίνουν το δικαίωμα και με το παραπάνω. Και να ξέρετε πως στην πολυετή του καριέρα στα Ισπανικά γήπεδα έχει παίξει εκτός έδρας με την Μπαρτσελόνα 27 φορές, έχει χάσει τις 23 και έχει κερδίσει μια.

Είδατε εσείς κάποιο φόβο, κάποιο κόμπλεξ, κάποια δεύτερη σκέψη; Αυτός είναι, αυτή την ομάδα δημιούργησε, δεν αλλάζει και δεν την αλλάζει.

Όσο για την Ευρώπη, ανατρέξτε στο πρώτο “Τι βλέπουν τα ματάκια μου” πριν το ματς με την Πάφο με τίτλο “Η αρχή είναι τα πάντα”. Η πρόκριση έχει χαθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από το 0-0 σε εκείνο το πρώτο ματς, απομένει στον Ολυμπιακό να κάνει ότι καλύτερο μπορεί στα επερχόμενα παιχνίδια, για το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα και το πάντα σημαντικό πρεστίζ.

Ευρωπαϊκά κύπελλα ευχή και κατάρα για ΑΕΚ και Παναθηναϊκό

Εξαιρώ τον ΠΑΟΚ πού δείχνει εμφανώς στα “πάνω” του μετά τις δύο νίκες στα ντέρμπι, είναι σαφώς πιο ήρεμος και χωρίς αναταράξεις, ενώ έχει και σχετικά βατό πρόγραμμα στη συνέχεια εντός των τειχών με δύο “δικά” του ματς απέναντι σε Βόλο και Σέρρες πριν παίξει με τον Παναθηναϊκό, πιθανότατα όντας πρώτος στη βαθμολογία, εκτός έδρας στις 9 Νοέμβρη.

Είμαι σίγουρος πως θα κοντράρει την Λιλ αλλά ακόμα κι αν δεν πάρει κάτι από το ματς, η σταθερότητα θεωρείται δεδομένη και αυτή τη χρονική στιγμή η ηρεμία είναι υπερπολύτιμη.

Μεγάλο το κοντράστ στο μομέντουμ των δύο μεγάλων αθηναϊκών ομάδων.

Για τον Παναθηναϊκό έχω αναλύσει την κατάσταση (όσο το δυνατόν…), η εποχή της αβεβαιότητας και απόλυτης ρευστότητας για το αύριο συνεχίζεται παρά την έλευση του σπουδαίου Ράφα Μπενίτεθ.

Αναμένονται αλλαγές σε όλα τα επίπεδα (ο Παπαδημητρίου αποτελεί παρελθόν σε μια από τις σίγουρα βελτιωτικές αλλαγές…), ο “σενιόρ” έρχεται για να φτιάξει την ομάδα σχεδόν από την αρχή, τον Ιανουάριο θα γίνουν μεταγραφές και για μια ακόμα φορά θα χρειαστεί χρόνος και υπομονή.

Ο Μπενίτεθ δε φοβάται να αναλάβει μια ομάδα προβληματική, το έκανε στην Έβερτον (όπου η προϋπηρεσία του στην Λίβερπουλ ήταν έξτρα “αγκάθι”), το έκανε με τη Νιούκαστλ στην Τσάμπιονσιπ.

Δεν είχε ανάγκη τα χρήματα -που διόλου ευκαταφρόνητα είναι-, δούλευε ως τοπ σύμβουλος στην Ουέφα και δεν θέλω καν να ακούσω πως η ηλικία του είναι θέμα (λίγο μεγαλύτερος του Μεντιλίμπαρ και του Γιοβάνοβιτς).

Έχει κάνει πάρα πολλές μεταγραφές στην καριέρα του (πάνω από 500!!) οπότε αναμείνατε αλλαγές και οπλιστείτε με υπομονή. Το ξέρω, η κατάσταση έχει κουράσει, εν ανάγκη διαβάστε την ιστορία του Ιώβ για έμπνευση…

Για την ΑΕΚ είχα εξωτερικεύσει τους προβληματισμούς και τις απορίες μου για το σχεδιασμό του ρόστερ και τα σημεία τριβής εξέθεσαν τελικά τον κόουτς και την ομάδα.

Προπονητής που αρέσκεται σε σκορ 1-0 και παίζει χωρίς αμυντικό χαφ (μπήκε ο ανέτοιμος Γκρούιτς στο ματς με τον ΠΑΟΚ σε αυτό το πόστο, παραμένει εκτός επιλογών ο Γιόνσον…) και με τρία σέντερ-μπακ ουσιαστικά στο ρόστερ (εκ των οποίων ο ένας είναι ο Βίντα που δεν μπορεί να υποστηρίξει την απαιτητική σεζόν με πολλά ματς, με τον Μήτογλου να είναι εδώ ο παροπλισμένος…) είναι δύο πράγματα που δεν συμβαδίζουν.

Επιπρόσθετα θεωρώ μεγάλο “πισωγύρισμα” τη δυσαρέσκεια της εξέδρας που τόσο έχει στηρίξει την ΑΕΚ. Είναι δικαιολογημένη γιατί η εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο ήταν αποκαρδιωτική, όχι για την ήττα από τον ΠΑΟΚ. Οι σύλλογοι αυτού του βεληνεκούς έχουν περηφάνια και εκεί οι φίλοι της ομάδας πληγώθηκαν.

Οι μέρες είναι κρίσιμες για την ΑΕΚ, αλλά μια καλή εμφάνιση με την Αμπερντίν θα γλυκάνει το κλίμα πριν το σημαντικό ματς με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη.

Σε διαφορετική περίπτωση, όλοι θα κριθούν αυστηρά στο ντέρμπι της Κυριακής με δαμόκλειο σπάθη ακόμα και πάνω από τον Νίκολιτς, ένα ματς που ούτως ή άλλως μπορεί να χαλάσει σε επικίνδυνο βαθμό την όλη ισορροπία. Υπάρχει και βιασύνη, γνωστό αυτό στη χώρα μας, αλλά κάποιες ανορθογραφίες δεν συγχωρούνται εύκολα από τους οπαδούς και η ομάδα άφησε υποσχέσεις στο ξεκίνημα της σεζόν.

Στον Παναθηναϊκό αντιθέτως κανείς δεν περιμένει κάτι από το ματς στην Ολλανδία με τη Φέγενορντ. Οπότε αν έρθει καλή εμφάνιση και αποτέλεσμα, έχει καλώς, αν όχι, ήταν αναμενόμενο σε τέτοια κρίσιμη καμπή με όλες αυτές τις αλλαγές.

Πιο σημαντικό για τους “πράσινους” θα είναι το 2 στα 2 στο πρωτάθλημα με Αστέρα και Βόλο πριν το ματς με τον ΠΑΟΚ εντός έδρας.

Οι εξελίξεις και το καθημερινό ρεπορτάζ έχει τεράστιο ενδιαφέρον πλέον και μοιάζει με reality αλλά σε κάθε περίπτωση τα δύο προσεχή ματς εντός συνόρων θα οριοθετήσουν στόχους και μπορούν να βάλουν ξανά την ομάδα στις σωστές “ράγες”.

Ο ελληνικός αθλητισμός έχει γίνει “moneyball”

Με μικρές εξαιρέσεις τα πλούσια κλαμπ της χώρας, τα σπορ στην Ελλάδα σε επίπεδο συλλόγων έχουν πλέον ενστερνιστεί απόλυτα το λεγόμενο “moneyball”.

Η ορολογία προέκυψε χρόνια πριν στα αμερικάνικα σπορ και αφορά σε ομάδες που έχουν φιλοδοξίες και στόχους αλλά όχι χρήματα.

Εκεί έχουν καταφύγει πολλές ποδοσφαιρικές ομάδες, ακόμα και της Superleague, με αυτό τον τρόπο δουλεύουν σχεδόν όλες οι ομάδες στο μπάσκετ, στο βόλεϊ, στο πόλο, σε όλα τα ομαδικά αθλήματα.

Η τεχνολογία βοηθάει στην αναζήτηση λύσεων με τα λεπτομερή στατιστικά σε όλους τους επιμέρους τομείς να αποτελούν κάτι σαν Βίβλο για όσους προσπαθούν να χτίσουν ομάδες έχοντας μικρή οικονομική δυνατότητα. Κακά τα ψέματα, μιλάμε για το 90-95% των ομάδων…

Το “Μoneyball” είναι ο τίτλος του σπουδαίου βιβλίου του 2003 από τον δημοσιογράφο-ερευνητή Μάικλ Λιούις και εξιστορεί τη νεωτεριστική τότε προσέγγιση μιας σχετικά φτωχής ομάδας μπέιζμπολ της Οκλαχόμα και την επιτυχία που άλλαξε τα πάντα στον τρόπο που φτιάχνεις ρόστερ από το τίποτα.

Πρόκειται για αυτό που λέμε “value for money”, για το πως φτιάχνεις ανταγωνιστική ομάδα με λίγους πόρους, κάτι που όλοι θέλουν βέβαια…

Το αθλητικό κρατικό κανάλι (η “πρώην” Ετ2) δείχνει συνέχεια αυτές τις μέρες το φίλμ του 2011, βασισμένο στο βιβλίο, με πρωταγωνιστή τον Μπραντ Πιτ στο ρόλο του general manager και προτείνεται ανεπιφύλακτα για να δείτε το σύγχρονο τρόπο που λειτουργούν οι σύλλογοι στη χώρα αλλά και παγκοσμίως.

Νομίζω το δείχνει και αυτή την Πέμπτη, άντε, έγινε το μπλογκ και τηλεοπτικό “τι θα δούμε σήμερα”. Το ξέρω, έχουμε αγωνιστική δράση ελληνικών ομάδων την Πέμπτη, αλλά anyway ψάξτε το και δείτε το ή ακόμα καλύτερα διαβάστε το.