Οι διορθώσεις: Το Ελληνικό Big-4 γεμάτο “κουσούρια”
08/10/2025
Γράφει ο Πέτρος Δριτσάκος
Δανείζομαι τον τίτλο από το βραβευμένο βιβλίο του Τζόναθαν Φράνζεν, αν δεν ήμασταν ακόμα στο πρώτο σκέλος της σεζόν θα μπορούσα να προσφύγω στον Ντοστογιέφσκι και το “Έγκλημα και Τιμωρία”.
Είναι όμως νωρίς και οι ομάδες διορθώνονται συχνά κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής χρονιάς και καμιά φορά μεταλλάσσονται και σε κάτι πολύ καλύτερο απ΄ ότι δείχνουν στο πρώτο δίμηνο. Χρόνος λοιπόν υπάρχει, παρότι τα ματς που έρχονται μετά τη διακοπή θα είναι κρίσιμα και δύσκολα μαζί…
Παναθηναϊκός: Περιμένοντας τον Ρεμπρόφ
Αναφέρθηκα εκτενώς στον Παναθηναϊκό στο κείμενο της περασμένης Τετάρτης αλλά δε στάθηκα στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι και επανέρχομαι ξεκινώντας από την ομάδα που βρίσκεται πιο χαμηλά στη βαθμολογία και φαίνεται κιόλας να έχει τα περισσότερα εγγενή προβλήματα.
Αυτή τη στιγμή το πιο σημαντικό είναι το θέμα του προπονητή. Μαθαίνω πως περιμένει τον Ρεμπρόφ μετά τα ματς που έχει να δώσει η εθνική Ουκρανίας αυτές τις μέρες.
Αυτόματα μπαίνω στη θέση του Χρήστου Κόντη. Για μένα είναι ήρωας σε ψυχολογικό επίπεδο. Πως δουλεύεις (και δείχνεις και έργο) γνωρίζοντας πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να αποτελέσεις παρελθόν;
Mέσα στην ομάδα πως νιώθουν οι υπόλοιποι, πως σε αντιμετωπίζουν, πόσες δεύτερες σκέψεις κάνουν; Το κλαμπ είναι βέβαια ισχυρό επικοινωνιακά, αλλά ο χειρισμός στο μέγιστο αυτό ζήτημα είναι, για μένα, ο χειρότερος δυνατός.
“Βάλσαμο” η διακοπή αλλά το ποιoς θα είναι ο προπονητής σε 10 μέρες δεν το ξέρουμε…
Αγωνιστικά, ο Πελίστρι έχει να παίξει από τον Αύγουστο, ο Σάντσες μένει εκτός αναμενόμενα (300 μέρες εκτός δράσης στις προηγούμενες 900…), ο Ντέσερς θα απουσιάσει τουλάχιστον ένα μήνα.
Δεν είμαι σε θέση να κάνω κριτική στο ιατρικό team της ομάδας αλλά είμαι σε θέση να θυμάμαι ανάλογες περιπτώσεις που ταλαιπώρησαν το ρόστερ όπως ο Αϊτόρ, ο Μάγκνουσον και πρόσφατα ο Πάλμερ-Μπράουν. Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά…
Παίκτες που κόστισαν όπως ο Ταμπόρδα και ο Πάντοβιτς δεν έχουν μπει καθόλου στο ρυθμό της ομάδας, κάτι που θα χρειαστεί να γίνει άμεσα με τις ελλείψεις μεσο-επιθετικά.
Μηδέν παίρνει και η διοίκηση για το χειρισμό της στο πόστο του σέντερ-φορ. Ο Ιωαννίδης έφυγε πολύ καθυστερημένα για να αντικατασταθεί, ήταν εμφανές πως δεν υπήρχε πλάνο και σχεδιασμός.
Να ξέρετε πως ο Παναθηναϊκός μπορούσε να πάρει τον Τέττεη από την Κηφισιά τσάμπα. Ναί, τσάμπα. Μπορούσε, τον Μάιο/Ιούνιο. Τώρα όχι, βλέπετε ο ισχυρός άνδρας της Κηφισιάς είναι “βαμμένος πράσινος” και θα παραμείνει, όμως οι σχέσεις των δύο ΠΑΕ χάλασαν και μάλλον οριστικά.
Μετά τη διακοπή έρχονται κρίσιμα δύσκολα εκτός έδρας ματς στον Άρη, στη Φέγενορντ και στην Μάλμε και ένα ντέρμπι εντός έδρας με τον ΠΑΟΚ.
Ούτε μαγική σφαίρα δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον στο “τριφύλλι”.
Ολυμπιακός: Οργανισμός με αντισώματα
Αρχικά, θα θυμίσω πως και πέρυσι τέτοιο καιρό ο Ολυμπιακός είχε “γράψει” μια σειρά αρνητικών αποτελεσμάτων και δεν έπαιζε και στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Υπήρχε “μουρμούρα” για το ρόστερ και τις επιλογές του καλοκαιριού από τη διοίκηση, υπήρχαν και φωνές αμφισβήτησης προς τον Μεντιλίμπαρ. Όπως και τώρα. Προφανώς τα ξεπέρασε και κατέκτησε χωρίς ιδιαίτερο ανταγωνισμό το νταμπλ.
Υπάρχουν βέβαια πολλά θετικά στις ομάδες όπου ο προπονητής μένει πολλά χρόνια και είναι ισχυρός. Αυτού του είδους η σταθερότητα (που έχει σε μεγάλο βαθμό και ο ΠΑΟΚ) μετατρέπουν τις ομάδες σε οργανισμούς.
Δημιουργείται μια συνοχή, μια συνάφεια, μια συνεργασία όλων των επιμέρους στοιχείων ενός ποδοσφαιρικού κλαμπ και έτσι σαν οργανισμός αναπτύσσει και αντισώματα. Όλες οι ομάδες “νοσούν” κατά τη διάρκεια μιας σεζόν, είναι αδύνατο να πηγαίνεις “τραίνο” 9 μήνες.
Είναι κάτι που φτιάχνεται, επίκτητο, δεν είναι έμφυτο, δεν είναι το DNA που συνηθίζουμε να λέμε, αυτό το έχουν όλες οι μεγάλες και σημαντικές ομάδες.
Σε αυτό μπορεί να ελπίζει ο πρωταθλητής Ελλάδας αυτή τη στιγμή για να απορροφηθούν οι κραδασμοί. Γιατί αγωνιστικά έχουν γίνει πολλά λάθη, σε μεγάλο βαθμό αδικαιολόγητα.
Στέκομαι στον Ροντινέι, ένα βασικό γρανάζι του συνόλου που έφτιαξε ο Μεντιλίμπαρ την προηγούμενη διετία. Οδεύει στα 34 όντας εξαφανισμένος ενώ λίγους μήνες πριν αποτελούσε μια από τις ποιοτικές επιλογές της ενδεκάδας. Δεν είμαι σίγουρος που πρέπει να καταλογιστούν οι ευθύνες αλλά η απώλεια του παίκτη πονάει την ομάδα.
Στα σέντερ-μπακ δεν αποκτήθηκε κανείς ενώ ήταν γνωστό πως ο Κάρμο ήταν “φευγάτος”. Ο Μπιανκόν δεν έχει πείσει κανέναν από πέρυσι πως μπορεί να είναι ο “νούμερο 3” στόπερ σε ένα κλαμπ που θέλει να διακριθεί και στην Ευρώπη.
Πιο πίσω υπάρχει ο Καλογερόπουλος και ο Μάντσα, νέα παιδιά με μέλλον αλλά απ’ ότι φαίνεται όχι παρόν. Έγκλημα αλλά και τιμωρία αφού ήδη το συγκεκριμένο “κουσούρι” δημιουργεί σοβαρά αγωνιστικά προβλήματα…
Στην μεσαία γραμμή οι επιλογές φαίνονται λίγες και …”λίγες”. Τα ρεπορτάζ έλεγαν πως ο κόουτς ζητούσε επιτακτικά ένα 6-8άρι που δεν αποκτήθηκε ποτέ (με εκλεκτό τον Μίγια της Χετάφε), όμως και τον Σιπιόνι που έχει δείξει καλά στοιχεία δεν τον χρησιμοποιεί αναλόγως του μέτριου ανταγωνισμού στις δύο αυτές νευραλγικές θέσεις.
Ο Ολυμπιακός έχει αναμενόμενα βαρύ πρόγραμμα μετά τη διακοπή πηγαίνοντας σε Λάρισα (με νέο κόουτς τον εξαιρετικό Μαλεζά) και Βαρκελώνη, ενώ υποδέχεται σε εξόχως σημαντικά ματς την ΑΕΚ και την Αϊντχόφεν.
Δύο “καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη”, κάτι που η ομάδα έχει να χειριστεί πέντε χρόνια (όσον αφορά στο Τσάμπιονς Λιγκ) και ως τώρα παίρνει χαμηλό βαθμό…
ΠΑΟΚ: Σαν παλιά αγγλική ομάδα
Όχι γιατί κατέφυγε σε μεγάλες μπαλιές στο ματς με τον Ολυμπιακό, ήταν μια τακτική για το συγκεκριμένο παιχνίδι αυτή. Αλλά γιατί η σύνδεση της με τον προπονητή μου θυμίζει έντονα άλλες εποχές στο Αγγλικό ποδόσφαιρο, όπου ο manager ήταν τα πάντα και η αντικατάστασή του μια μικρή επανάσταση.
Τώρα πια και εκεί άλλαξαν τα πράγματα, δεν υπάρχουν πια Βενγκέρ και Φέργκιουσον, δεν υπάρχουν Πέισλι, Σάνκλι, Νίκολσον, Κλαφ και Ρέβι για να γυρίσω πίσω ακόμα και 50 χρόνια…
Δύσκολο να πεις τι θα γινόταν αν έχανε ο ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό. Όμως ο ΠΑΟΚ έχει αντισώματα, έχει μηχανισμό αντίδρασης και το έχει δείξει πολλές φορές στα χρόνια του Λουτσέσκου.
Βέβαια μαζί με τα καλά πάνε μαζί και τα “άσχημα” και οι εμμονές του κόουτς δεν βοηθούν τον ΠΑΟΚ. Ο κόουτς θέλει ένα κλειστό γκρούπ παικτών για να δουλέψει, δεν “πουλάει” ποτέ τους παίκτες που εμπιστεύεται και αυτό κρύβει κινδύνους.
Η ομάδα έχει μακράν το μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας στο Ελληνικό πρωτάθλημα και ποδοσφαιριστές που δεν βγαίνουν σχεδόν ποτέ από την ενδεκάδα. Το rotation εμφανίζεται σπάνια, όπως πρόσφατα στο ματς με τη Θέλτα και ενόψει Ολυμπιακού, φυσιολογικά σπάνια είναι και λειτουργικό.
Ο Λόβρεν παίζει με την εμπειρία του και μόνο τη θέση, όλοι αναρωτιούνται πόσο θα αντέξει ο Μεϊτέ ή ο Τάισον, οι εναλλακτικές λύσεις απουσιάζουν και η χρονιά είναι μεγάλη και απαιτητική.
Στα εσωτερικά του κλαμπ επίσης φαίνεται να υπάρχει ενός τύπου διχασμός που καθόλου δε βοηθάει, αλλά απορροφάται σε μεγάλο βαθμό από το αρραγές δίπολο Λουτσέσκου-ομάδα.
Ο ΠΑΟΚ έχει δύο μεγάλα ματς εντός των τειχών μετά τη διακοπή απέναντι σε ΑΕΚ και Παναθηναϊκό και ακόμα δύο ευρωπαϊκές αποστολές στην Λιλ και απέναντι στην Γιούνγκ Μπόις.
Το restart έγινε με τη νίκη επί του Ολυμπιακού, πολύ αμφιβάλλω αν θα έχει συνέχεια…
ΑΕΚ: Το αίνιγμα Νίκολιτς
Αναφέρθηκα ξανά στην ΑΕΚ ως την πιο βελτιωμένη από πέρυσι ομάδα του Big-4, αλλά όχι πως αυτό είναι δα και μεγάλο επίτευγμα.
Συμβαίνει το εξής οξύμωρο, άξιο απορίας και ανάλυσης. Ο κόουτς Νίκολιτς έχει σαφή προσανατολισμό από τις προηγούμενες ομάδες του και στην ΑΕΚ έδωσε άμεσα στίγμα με τις πολλές νίκες στο 1-0.
Προσέξτε τώρα και πείτε μου αν συνάδει η πρόθεσή του να έχει ασφάλεια στο αμυντικό κομμάτι με τις κινήσεις που έγιναν το καλοκαίρι στην μετά-Αλμέιδα εποχή των αλλαγών.
Με εξαίρεση την ακριβή προσθήκη του Στρακόσια, η αμυντική γραμμή εμπλουτίστηκε με μεταγραφές ρίσκου και τελικά μέτριας ποιότητας. Μαθαίνω πως θα κινηθεί άμεσα για πλάγιους μπακ αλλά για σέντερ-μπακ δεν ακούω τίποτα.
Έμεινε να παίζει με έναν αυθεντικό στόπερ στο ματς με την Κηφισιά γιατί δεν ρίσκαρε να βάλει τον νεαρό Χρυσόπουλο. Το πήρε όπως το πήρε, με ολίγον μαγικό τρόπο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ανακαλύφθηκαν αχαρτογράφητα νερά στον κόσμο της τακτικής ποδοσφαίρου.
Πως συμβαδίζει ο τρόπος παιχνιδιού που θέλει ο Νίκολιτς με το ανθρώπινο δυναμικό της ομάδας είναι για μένα το μέγα ερώτημα.
Ο Βίντα επιστρατεύτηκε (όπως περίπου και ο Λόβρεν με τον οποίο ήταν το δίδυμο σέντερ-μπακ στην σούπερ εθνική Κροατίας αλλά πριν από πολλά χρόνια) ενώ δεν λογιζόταν βασικός, Μουκουντί και Ρέλβας αποτελούν δίδυμο ανασφάλειας, ο Μήτογλου τα έχει “σπάσει” από τον Ιούνιο με τη διοίκηση και δεν υπολογίζεται και το ρόστερ δεν έχει κανένα αμυντικό χαφ.
Ο Γκρούιτς και ο Γιόνσον απέχουν ουσιαστικά του rotation και με “βαφτίσια” (Πινέδα, Μαρίν, ακόμα και Μάνταλος) δεν προκύπτει ορθολογικό σχήμα.
Περίεργο πραγματικά για έναν προπονητή που πρεσβεύει πρωτίστως τη “νοικοκυρωσύνη” αμυντικά. Η ΑΕΚ έχει κάνει τα καλύτερα ματς της φέτος όταν το σκορ ξεφεύγει, αυτό λέει πολλά…
Η Ένωση έχει δύο “δικά” της ευρωπαϊκά παιχνίδια μετά τη διακοπή (με Σέλμπουρν και Αμπερντίν) αλλά και δύο κομβικά ντέρμπι με αντιπάλους τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό.
Η απουσία 10 βασικών παικτών που ενσωματώνονται στις εθνικές τους ομάδες αυτές τις μέρες είναι ένα ακόμα “αγκάθι”. Άντε να γυρίσει ο Πινέδα και ο Πιερό από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις τους με Μεξικό και Αϊτή…
Εθνική Ελλάδος: To δεκαήμερο που κρίνει το παρόν, όχι το μέλλον
Η εθνική μας έχει κερδίσει το ενδιαφέρον όλων μετά από πολύ καιρό και δικαίως αλλά μήπως βιαζόμαστε λίγο για το αποτέλεσμα;
Τα δύο εκτός έδρας ματς στη Σκωτία και τη Δανία θα κρίνουν εν πολλοίς την τύχη μας για την υπόθεση-πρόκριση στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο και είναι προφανώς πολύ κρίσιμα.
Νομίζω πολύ έξυπνα ο κόουτς Ιβάν Γιοβάνοβιτς διατηρεί ένα “ανάλαφρο” προφίλ γιατί δε θέλει να αγχώσει τους σχετικά άπειρους αλλά γεμάτους ταλέντο παίκτες του.
Είμαι σίγουρος πως οι Σκωτσέζοι είναι πολύ περήφανοι για να ξέχασαν την “τριάρα” και θα έχουν έξτρα κίνητρο. Είμαι σίγουρος πως στη Δανία θα πάμε καλύτερα από το πρόσφατο ματς στο Καραϊσκάκη.
Και είμαι σίγουρος πως η ομάδα έχει λαμπρό μέλλον μπροστά της (να είχαμε και καλύτερες επιλογές στις θέσεις “6” και “8”, αλλά αυτά τα έχουμε πει…). Και παρόν έχει, αλλά ίσως και να μην αποδειχθεί αρκετό για την πολυπόθητη πρόκριση. Υπομονή λοιπόν και κοντά στην ομάδα!
Παρεμπιπτόντως και σαν επιμύθιο, έχετε αντιληφθεί πόσους καλούς επιθετικούς έχουμε βγάλει τα τελευταία χρόνια; Σίγουρα μας ζηλεύουν πολλές μεγάλες εθνικές ομάδες που υπολείπονται επιλογών στο πόστο του φορ (Γερμανία, Πορτογαλία, Ιταλία μεταξύ άλλων…).
Όσο για τον Παντελίδη που κλήθηκε από τον κόουτς (παρότι τελικά ο Καρέτσας είναι κανονικά στην αποστολή), δεν θέλω να κάνω τον ‘bummer” αλλά στο παρελθόν οι λίγοι παίκτες που έφτασαν στην Εθνική μέσω συλλόγων εκτός των μεγάλων δεν είχαν ανάλογη συνέχεια…
Να σας αφήσω εδώ με λίγο “τροφή για σκέψη” παραθέτοντας ονόματα. Κολοβός και Κουλούρης (Ατρόμητος), Φούντας (ΟΦΗ), Σάλιακας (ΠΑΣ Γιάννινα), Χατζητζιοβάννης (Αστέρας) οι πιο πρόσφατες ανάλογες περιπτώσεις…
Και ναι, θα έρθει η ώρα και του Τέττεη αλλά γι’ αυτόν είμαι περισσότερο αισιόδοξος.
